Studia i Analizy Nauk o Polityce, 2020, Nr 1
Permanent URI for this collection
Browse
Browsing Studia i Analizy Nauk o Polityce, 2020, Nr 1 by Issue Date
Now showing 1 - 9 of 9
Results Per Page
Sort Options
- Item
- ItemEvolution of the Belarus-Russia Union State: from integration to attempts of incorporation(Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II, 2020) Usov, PavelRussian-Belarus political and economic integration was one of the basic factors of the forming of the neo-authoritarian regime in Belarus. Russian economic support for president Lukashenko provided rapid winding up of democratic transformation in Belarus and preserved the administrative managing of the national economy. For a long period, Belarus society had been stuck in the soviet style of political life. At the same time, such a style of the political system allowed Russia to keep Belarus in the sphere of its cultural and geopolitical influence. As a result, Belarus was hardly open to a constructive relations with the West, and regular political repressions kept the country isolated. During the second period of Lukashenko’s authoritarian rule, when the Russian policy got significantly more aggressive, the integration became destructive for Belarusian statehood. It is evident that Moscow has been trying to realize an idea to restore some kind of a new empire project, and uses different tools to achieve the goal. It might be said that integration is one of the mechanisms of a hybrid war which Russia wages against post-Soviet republics. Taking into consideration that Belarus has not developed full economic and political relations with the West, its economic and political system is widely dependent on Russia, which puts Belarus in a difficult, critical position. The continuation of the integration with Russia may result in the loss of Belarus’ independence. Even though Lukashenko has been able to resist Kremlin’s insistence on the “deeper integration”, Belarus is still a part of the Union State, and stability of the political and economic system of the country depends on Russian support. No doubt, Moscow will continue its policy of wider control and subordination of Belarus. continue its policy of wider control and subordination of Belarus.
- ItemAnna Szwed-Walczak, Obraz wroga Polski we współczesnej politycznej prasie narodowej, Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, Lublin 2019(Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II, 2020) Jędrzejski, Łukasz
- ItemEastern Partnership vis-à-vis challenges and doubts(Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II, 2020) Kruglashov, AnatoliyInicjatywa programu Partnerstwa Wschodniego wywołała wiele intensywnych dyskusji, które ciągną się do dziś. Przewijają się w nich pewne obawy i wątpliwości, dotyczące skuteczności i efektywności Partnerstwa Wschodniego. Niemniej jednak jedynym krajem, który przyjął inicjatywę UE jako bezpośrednie zagrożenie, była i jest Rosja. Wojna z Gruzją, późniejsza aneksja Krymu i wojna w Donbasie, wojna hybrydowa z Ukrainą i wieloma krajami zachodnimi, to wszystko stanowi kluczowe wyzwanie dla Unii Europejskiej. UE i NATO starają się wypracować bardziej skonsolidowaną odpowiedź na tę nową rzeczywistość. Konstrukcja i potencjał Partnerstwa Wschodniego są zbyt słabe, aby być propozycją na odpowiednim poziomie dla samych krajów partnerskich. Pomimo wielu niedociągnięć, polityka Partnerstwa Wschodniego jest istotnym czynnikiem, pozytywnie wpływającym na horyzontalną współpracę między sześcioma krajami, oraz na zacieśnienie więzi z UE i uczynienie ich efektywniejszymi. Niemniej jednak ogólne cele i instrumenty programu Partnerstwa Wschodniego wymagają gruntownego przemyślenia i wypracowania atrakcyjniejszej oferty dla państw stowarzyszonych, żeby możliwe było wyjście z obecnego stanu niezdecydowania i stagnacji.
- ItemCutting the Gordian Knot: Turkish Foreign Policy Towards Cyprus During AK Party Era (2002-2020)(Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II, 2020) Örmeci, Ozan; Kisacik, SinaSpór Cypryjski jest jednym z najważniejszych zagadnień w tureckiej polityce zagranicznej od lat pięćdziesiątych. Jest on przeważnie postrzegany jako sprawa ponad podziałami politycznymi, i prawie wszystkie tureckie partie polityczne popierają zaangażowanie państwa tureckiego na Cyprze od lat sześćdziesiątych i od Cypryjskiej Operacji Pokojowej w 1974 roku. Jednakże, po tym jak Partia AK (Partia Sprawiedliwości i Rozwoju) doszła do władzy w 2002 roku, z głównym motywem zapobieżenia świeckiego narodowego zamachu stanu, jak również mając na celu osiągnięcie pełnego członkostwa w Unii Europejskiej, partia ta przyjęła pro-aktywną politykę zagraniczną sprzyjającą rozładowaniu sytuacji na tej wyspie. Właśnie dlatego Turcja i tureccy Cypryjczycy aktywnie poparli referendum w ramach planu Annana w 2004 roku. Jednakże, po odrzuceniu planu ugody przez greckich Cypryjczyków, i po decyzji Unii Europejskiej o zaakceptowaniu rządu grecko-cypryjskiego jako członka UE i jedynego reprezentanta Republiki Cypru w tej wspólnocie, Spór Cypryjski stał się problemem, psującym stosunki nie tylko turecko-cypryjskie i grecko-cypryjskie, ale również te pomiędzy Turcją a Unią Europejską. W 2010 roku, wraz z odkryciem złóż gazu ziemnego i porozumieniami zawartymi przez administrację grecko-cypryjską, Spór Cypryjski nabrał nowego wymiaru. Jak dotąd polityka energetyczna nie mogła być użyta jako instrument w promowaniu rozwiązania na wyspie, tymczasem spór przekształcił się w o wiele bardziej skomplikowany problem, z wieloma wymiarami.
- ItemPolitical Identities of Ukrainian Society in the Context of the EU Eastern Partnership Policy(Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II, 2020) Dobrzhanska, Olena; Pavliuk, OlehDynamika procesów integracji europejskiej na Ukrainie, które w ciągu ostatnich dziesięciu lat były ukierunkowane programem Partnerstwa Wschodniego, ma swoje niezaprzeczalne sukcesy. Niemniej jednak w obecnej sytuacji geopolitycznej mogą pojawić się zagrożenia zarówno dla Ukrainy, jak i całej Wspólnoty Europejskiej. W obliczu agresji wojskowej Federacji Rosyjskiej, Ukraina szczególnie dąży do przezwyciężenia barier niepewności, zmienności, złożoności i niejednoznaczności, które od zawsze towarzyszyły jej przy uprawianiu polityki zagranicznej i przy wyborze tożsamości europejskiej. W tym kontekście kwestia tożsamości politycznej pozostaje priorytetem, ponieważ uwzględnienie cech identyfikacyjnych, studium ewolucji i zrozumienie kierunków rozwoju tożsamości politycznej społeczeństwa ukraińskiego przyczynia się do spełnienia wymogów dotyczących wejścia państwa ukraińskiego do europejskiego systemu politycznego. Obecnie tożsamość Ukraińców, która jest wciąż w fazie kształtowania, charakteryzuje się pewną niejednoznacznością. Jednocześnie da się zaobserwować tendencję do dążenia do przyjęcia europejskiego systemu wartości jako przeciwwagi dla systemu rosyjskiego i radzieckiego. Wśród podstawowych tożsamości politycznych, które ukształtowały się w społeczeństwie ukraińskim pod wpływem czynników historycznych, geopolitycznych i kulturowych, wyróżniono dwie konkurencyjne i niekompatybilne grupy: Zachodnia - ukraińska i europejska; Wschodnia - radziecka i rosyjska (w tym kontekście tożsamości nie są traktowane jako etniczne, chodzi wyłącznie o konstrukt polityczny.) W artykule przeanalizowano osiągnięcia Ukrainy w zakresie integracji europejskiej w ciągu ostatnich lat, które nie tylko pozytywnie wpływają na dynamikę wzrostu tożsamości europejskiej i ukraińskiej, ale także zapobiegają popularyzacji tożsamości konkurencyjnych. Kierunek europejski dzisiaj jednoznacznie sprzyja konsolidacji narodu ukraińskiego, co pozytywnie wpływa na rozwój współpracy z Unią Europejską w sferze politycznej, gospodarczej i kulturalnej.
- ItemSłowa jak kamienie. Mowa nienawiści, kłamstwo, agresja w sieci. Kompendium wiedzy o języku w życiu publicznym, Praca zbiorowa pod redakcją: Agnieszki Kasińskiej-Metryki, Rafała Dudały, Tomasza Gajewskiego, Nowy Sącz-Kielce 2019(Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II, 2020) Szkurłat, Jacek